هولوگرافي تکنيکي است که اجازه مي‌دهد ميدان نوري در آن ضبط شده و بعدا دوباره مانند ابتدا بازسازي شود. اين در حالي اتفاق مي‌افتد که ميدان نوري اصلي، ديگر وجود ندارد چون شي اوليه نيز ديگر در محيط مد نظر حضور ندارد. هولوگرافي را از لحاظ منطق مي‌توان به ضبط صدا تشبيه کرد. ميدان صدا توسط ارتعاشات آلات موسيقي يا تار‌هاي صوتي به وجود مي‌آيد. صداي ضبط شده، اين ارتعاشات را به صورت رمزگذاري شده نگهداري مي‌کند. اين اطلاعات بعدا بدون نياز به حضور ميدان صوتي اصلي، قابل شنيدن خواهد بود. هولوگرافي حتي شباهت بسيار بيشتري به ضبط صدا Ambisonic دارد که در آن هر زاويه از ميدان صوتي ضبط شده قابليت بازتوليد را دارد.

ليزر

در هولوگرافي از طريق ليزر، هولوگرام از طريق نور ليزر ضبط مي‌شود که لحاظ رنگي بسيار خالص و منظم است. شايد تنظيمات مختلفي براي توليد هولوگرام استفاده شود و انواع متفاوتي از آن توليد شود اما همه هولوگرام‌ها شامل تعامل نور از جهات مختلف و توليد الگوي تداخل ميکروسکوپي هستند که يک صفحه، فليم يا راسنه‌ها به صورت عکاسي ضبط مي‌کنند. در يک ترکيب ترکيب مشترک، پرتو ليزر به دو قسم تقسيم مي‌شود. يکي از اين قسمت‌ها به عنوان پرتو شي و ديگري به عنوان پرتو مرجع شناخته مي‌شود. پرتو شي با عبر دادن آن از لنز گسترش پيدا مي‌کند و براي روشنايي سوژه مورد استفاده قرار مي‌گيرد. رسانه مد نظر براي ضبط در جايي قرار گرفته است که وقتي نور از شي منعکس يا پراکنده مي‌شود، به آن خواهد رسيد. لبه رسانه ضبط در نهايت به عنوان پنجره‌اي از آن شي مد نظر مشاهده مي‌شود، کار خواهد کرد. بنابر اين مکان رسانه بايد با توجه به اين مسائل انتخاب شود. پرتو  مرجع نيز گسترش پيدا کرده براي براي نورپردازي مستقيم در محيط استفاده مي‌شود. در اينجا نور مرجع با نوري که از شي ساطع شده ملاقات کرده تا در نهايت الگوي تداخل مد نظر ايجاد شود. همانند عکاسي، هولوگرافي براي تاثير صحيح بر محيط که قرار است ضبط در آن انجام شود نياز به نور مناسب دارد. بر خلاف عکاسي، در طول قرار گرفتن در معرض نور منبع، عناصر نوري، محيط ضبط و سوژه بايد همه نسبت به يکديگر کاملا بي حرکت بمانند تا در حدود يک چهارم طول موج نور، از نور يا الگوي تداخل استفاده شود. در غير اين صورت هولوگرام تار خواهد شد و به صورت کلي قابل استفاده نيست. در حالي که موجودات زنده اصولا کاملا ثابت نخواهند بود براي تصوير برداري هولوگرامي بايد از نور ليزر بسيار قوي استفاده کرد. به خاطر مضرات موجود اينکار به ندرت و صرفا در محيط آزمايشگاهي انجام مي‌شود. قرار گرفتن در معرض نور ليزر با قدرت بسيار کمتر در حدود چند ثانيه تا چند دقيقه، طبيعي است.

دستگاه

با تابيدن بخشي از پرتو نور به صورت مستقيم در محيط ضبط و بخشي ديگر به شي مد نظر به گونه‌اي که اين نور به رسانه ضبط بازگردد، هولوگرام به وجود مي‌آيد. براي آرايش منعطف ضبط هولوگرام نياز است که پرتو ليزر از طريق تعدادي عناصر مختلف هدايت شود که آن را به طريق مختلف تغيير مي‌دهد. اولين عنصر، شکاف پرتو نور است. اين عنصر پرتو نو را به دو پرتو يکسان تقسيم مي‌کند که هرکدام جهت‌هاي مختلفي را هدف قرار مي‌گيرند.

• يک پرتو (معروف به نور يا پرتو شي) با استفاده از لنز‌ها پخش شده و توسط آينه‌ها به صحنه مد نظر منتقل مي‌شود. برخي از نورهاي پراکنده (منعکس شده) از صحنه سپس در محيط ضبط قرار مي‌گيرند.
• پرتوي دوم (بيشتر به عنوان پرتو مرجع شناخته مي‌شود) نيز با استفاده از لنز‌ها پخش مي‌شود اما به گونه‌اي هدايت مي‌شوند که با صحنه تماس نداشته باشند اما به صورت مستقيم در محيط ضبط قرار خواهند گرفت.

ماده‌هاي مختلفي به عنوان رسانه ضبط مورد استفاده قرار مي‌گيرند. يکي از معمول‌ترين راهکار‌ها استفاده از فيلمي شبيه به فيلم عکاسي (امولوسيون عکاسي هاليد نقره) است اما اينکار با غلظت بسيار بالاتره دانه‌هاي واکنشي نسبت به نور انجام مي‌شود. استفاده از اين ماده باعث مي‌شود که هولوگرام وضوح تصوير بسيار بالاتري را داشته باشد. لايه‌اي از اين رسانه ضبط به لايه‌اي شفاف متصل مي‌شود که معمولا از جس شيشه است اما امکان استفاده از پلاستيک نيز وجود دارد.

منبع : https://ravanavr.com/